ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻛﺎرى ﻛﻨﻴﻢ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ ١١ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻧﻴﺮوﻫﺎى آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ
“ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻛﺎرى ﻛﻨﻴﻢ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﻦ ١١ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻧﻴﺮوﻫﺎى آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ”
دانیل دپتریس
۲۳ شهریور(سنبله)۱۳۹۹- ۲۰۲۰/۹/۱۳
ﻫﻔﺖ ﻣﺎه درﮔﻴﺮى درﺑﺎره زﻧﺪاﻧﻴﺎن، ﺳﻔﺮﻫﺎى ﻣﻜﺮر زﻟﻤﻰ ﺧﻠﻴﻠﺰاد ﺑﻪ دوﺣﻪ، ﻛﺎﺑﻞ و اﺳﻼم آﺑﺎد و ﭼﻨﺪ ﺷﻜﺴﺖ در ﻃﻮل راه ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺬاﻛﺮات ﺻﻠﺢ ﺑﻴﻦاﻻﻓﻐﺎﻧﻰ ﻓﺮارﺳﻴﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاى ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر از زﻣﺎن ﺷﺮوع ﺟﻨﮓ و ١٩ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺣﻤﻠﻪ ١١ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ، دوﻟﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﻃﺎﻟﺒﺎن در روز ﺷﻨﺒﻪ ١٢ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻣﻰﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﺗﺎ روﻧﺪ دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﻛﻪ اﻣﻴﺪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﺟﺎﻣﻊ ﺻﻠﺢ ﺑﺮﺳﻨﺪ را آﻏﺎز ﻛﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎل، ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻰ ﻣﻰﺷﻮد در دو ﻣﺎه آﻳﻨﺪه ﺗﻌﺪا ﻧﻴﺮوﻫﺎى آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ در ﻛﺸﻮر ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺎه درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ. اﻳﻦ درﺣﺎﻟﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﻧﺎﻟﺪ ﺗﺮاﻣﭗ وﻳﻠﻴﺎم روﮔﺮ را ﻛﻪ از ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ ﺟﻨﮓ و ﻣﻌﺎون ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت و ﺳﻴﺎﺳﺖ رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮرى اﺳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻔﻴﺮ ﺑﻌﺪى آﻣﺮﻳﻜﺎ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮد.
دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎﻳﻰ از روﻧﺪ ﻣﺬاﻛﺮات و اﻳﻨﻜﻪ آﻳﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﻰرﺳﻨﺪ وﺟﻮد دارد. ﻳﻚ ﻧﻈﺮ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻣﺬاﻛﺮات ﺑﺮاى اﻓﻐﺎنﻫﺎ،ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﺑﺮاى ﻣﻘﺎﻣﺎت آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻬﻢ و ﺣﻴﺎﺗﻰ اﺳﺖ،درك اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ آﻳﻨﺪه ﺧﻮد را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﺪ. دوﻟﺖ ﺗﺮاﻣﭗ (و ﻫﺮ دوﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻌﺪاز آن ﺑﻴﺎﻳﺪ) ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرد:
١.ﻣﺪتﻫﺎ ﭘﻴﺶ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﺑﻪ ﻫﺪف ﺧﻮد رﺳﻴﺪ
ﻓﺮﺿﻴﻪاى در واﺷﻨﮕﺘﻦ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ اﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه ﻫﻨﻮز در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﺠﺎرت دارد و ﺑﺮاى اﻧﺠﺎم آن ﺣﻀﻮر ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻣﺪت ﻧﻴﺮوﻫﺎى آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﻫﺪف اﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻫﻴﭽﮕﺎه ﺗﺒﺪﻳﻞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻛﺸﻮرى ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻟﮕﻮ در دﻣﻮﻛﺮاﺳﻰ در ﺟﻨﻮب آﺳﻴﺎ، ﺳﺎﺧﺖ ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻗﻮى در ﻛﻨﺎر ﻳﻚ اﻗﺘﺼﺎد ﻣﺮﻓﻪ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺮم در ﻛﺸﻮر ﻧﺒﻮده اﺳﺖ. اﻫﺪاﻓﻰ ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺪون ﻳﻚ ﺗﻌﻬﺪ ﮔﺴﺘﺮده و ﭼﻨﺪ دﻫﻪ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ-ﺗﻌﻬﺪى ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺶ از ٢ ﺗﺮﻳﻠﻴﻮن دﻻر را ﺑﺮاى واﺷﻨﮕﺘﻦ در ﺟﻬﺖ ﻳﻚ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﻴﻬﻮده ﻣﻠﺖﺳﺎزى ﻫﺰﻳﻨﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ- اﻣﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ اﻣﻨﻴﺖ ﻣﺮدم آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺿﺮورى ﻧﻴﺴﺖ. دﻟﻴﻞ اﺻﻠﻰ ﺟﻨﮓ اﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه در ﻗﺪم ﻧﺨﺴﺖ رﻳﺸﻪﻛﻦ ﺳﺎزى اﻟﻘﺎﻋﺪه و ﻣﺠﺎزات دوﻟﺖ ﻃﺎﻟﺒﺎن ﺑﺮاى ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﻰ از ﺗﺮورﻳﺴﺖﻫﺎﻳﻰ ﺑﻮد
ﻛﻪ در ١١ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ٢٠٠١،٣٠٠٠ﻧﻔﺮ را ﻛﺸﺘﻨﺪ.ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن ﻣﺎهﻫﺎى اول ﺣﻀﻮر ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ. ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ارﺗﺶ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮاى اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺣﻤﻼت ﻫﻮاﻳﻰ ﺧﻮد راآﻏﺎز ﻛﺮد. آﻧﭽﻪ ﻛﻪ از آن زﻣﺎن ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺿﺪ ﺗﺮورﻳﺴﻢ ﺑﻪ ﺿﺪ ﺷﻮرش و ﻣﻠﺖﺳﺎزى ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺰﻳﻨﻪ ﮔﺰاﻓﻰ را ﺑﺮاى ارﺗﺶ آﻣﺮﻳﻜﺎ،ﺧﺰاﻧﻪدارى آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻰ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه رﻗﻢ زدهاﺳﺖ.
٢.ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎى اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪه ﺧﺮوج اﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه از آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ
ﻛﺎﺑﻞ و ﻃﺎﻟﺒﺎن ﺳﺎﻟﻬﺎ درﻣﻮرد ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ اداره اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن،ﻧﻮع ﻗﺪرت دوﻟﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺪرت در آن درﮔﻴﺮ ﺑﻮده اﻧﺪ. ﻛﺎﺑﻞ و ﻃﺎﻟﺒﺎن در ﻣﻮرد ﻳﻚ ﺑﺤﺚ ﻋﻤﻴﻖ درﺑﺎره ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ اداره اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، ﺷﻜﻞ دوﻟﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻗﺪرت در ﭘﻴﺶ رو دارﻧﺪ. و اﻳﻨﻜﻪ آﻳﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎى اﻣﻨﻴﺖ ﻣﻠﻰ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺰاران ﺟﻨﮕﺠﻮى ﺳﺎﺑﻖ ﻃﺎﻟﺒﺎن را در ﺻﻮﻓﻮف ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ؟ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺧﺘﻼفﻧﻈﺮﻫﺎى ﺟﺪى ﺑﻴﻦ دو ﻫﻴﺌﺖ (و ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد در ﺧﻮد ﻫﻴﺌﺖﻫﺎ) در ﻣﻮرد وﺿﻌﻴﺖ زﻧﺎن و اﻗﻠﻴﺖﻫﺎى اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن وﺟﻮد دارد. ﺑﺮاى ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺪى و ﺣﺘﻰ ﺣﻴﺎﺗﻰ اﺳﺖ. ﻫﻴﭻﻳﻚ از اﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﻞ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎى ﻣﺘﻔﺎوت دوﻟﺖ و ﻃﺎﻟﺒﺎن درﺑﺎره اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ارﺗﺶ آﻣﺮﻳﻜﺎ را ﺑﺮاى دو دﻫﻪ دﻳﮕﺮ درﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ﻛﻨﺪ. ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ اﻓﻐﺎنﻫﺎ ﭘﺲ از ٤٠ ﺳﺎل ﺟﻨﮓ ﻣﺘﻮاﻟﻰ راﻫﻰ ﺑﺮاى ﺻﻠﺢ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﻨﻨﺪ ﻧﻤﻰﺗﻮان ﻣﻼﻗﺎت ﻧﻴﺮوﻫﺎى آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻰ را ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺖ.
٣. ﻧﮕﺮان “ﭘﻨﺎﻫﮕﺎهﻫﺎى اﻣﻦ“ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ.
ﻳﻜﻰ از ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮﻳﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﺮوج از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻧﮕﺮاﻧﻰ درﻣﻮرد ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻰ ﺑﺮاى ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ﺗﺮورﻳﺴﺘﻰ اﺳﺖ. درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ، اﻫﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح”ﭘﻨﺎﻫﮕﺎهﻫﺎى اﻣﻦ”ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ. واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮوهﻫﺎى ﺗﺮورﻳﺴﺘﻰ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﺮاى ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ اﺣﺘﻴﺎج ﻧﺪارﻧﺪ. ﺗﻤﺎم آﻧﭽﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ ﻳﻚ ﺻﻔﺤﻪ ﭘﻴﺎم،ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت ﻧﺮم و ﺻﺮﻳﺢ و اﺳﺘﻔﺎده از ﻳﻚ ﻓﺮد دﻳﻮاﻧﻪ و ﻣﺠﻨﻮن ﺑﺮاى اﻧﺠﺎم ﺣﻤﻠﻪ اﺳﺖ.
اﺳﺘﻘﺮار داﺋﻤﻰ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻧﻈﺎﻣﻰ در ﻣﻨﺎﻃﻘﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺮاى ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﻣﺮدم آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺮورﻳﺴﻢ ﺿﺮورى ﻧﻴﺴﺖ. ﻳﻚ روش ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ،ﻛﺎرآﻣﺪﺗﺮ و ﻛﻢ ﻫﺰﻳﻨﻪﺗﺮ ﺑﺮاى اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر وﺟﻮد دارد. آن ﻫﻢ ﺗﻘﻮﻳﺖ اﺳﺘﺨﺒﺎرات ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد واﺷﻨﮕﺘﻦ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن،ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻈﺎرت و ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ،اﻃﻤﻴﻨﺎن از اﺟﺮاى ﻗﺎﻧﻮن در ﺳﻄﺢ ﻣﻠﻰ و اﻳﺎﻟﺘﻰ و اﻳﺠﺎد ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮاى ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از اﺟﺮاى ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎ و ﺑﻬﺒﻮد ﻫﻤﻜﺎرى اﺳﺘﺨﺒﺎراﺗﻰ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺎى ﺧﺎرﺟﻰ ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﮔﺴﺘﺮده ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﺎﺗﻰ اﺳﺖ. ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ وﻳﻠﻴﺎم راﺟﺮ در ﻣﺎه ﻓﻮرﻳﻪ ﻧﻮﺷﺖ: آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ﻻزم ﺑﻮد ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﺷﺠﺎع ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ. ﻣﺎ ﻣﺪت زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻮدﻳﻢ و ﺟﺎن های بیشمار و بیش از یک تریلیون دلار را در پی اهداف مبهم فدا کردیم. اینها هیچ کدام به طور مستقیم به امنیت ما مرتبط نیست!
منبع:هیل