در افغانستان ترس از ترور، امید به صلح را تحت الشعاع قرار می دهد

۸ دی(جدی)۱۳۹۹-۲۰۲۰/۱۲/۲۸

در افغانستان ترس از ترور، امید به صلح را تحت الشعاع قرار می دهد

طالبان در افغانستان

در افغانستان کارکنان حقوق بشر، علمای مذهبی میانه رو و فعالان جامعه مدنی در موج حملات هدفمند کشته می شوند.

الیاس داعی وقتی به دنبال داستان ها نبود، علاقه داشت گل هایش را تمیز کند، با همسرش آشپزی کند و با کودک نوپای خود که تنها بازمانده از سه قلوها بود، بازی کند.  اما اکنون او برای  محروم شدن از  اینکه پدرش دیگر به خانه نیاید و برای فهمیدن دلیل آن بسیار جوان است.

 هفته گذشته- یک مرد ۳۴ ساله افغان- حین رانندگی برای رفتن به کار در لشکرگاه مرکز استان هلمند در انفجار بمب کشته شد  و آخرین مرد کشته شده در قتل های زنجیره ای هدفمند در سراسر کشور بود. در سراسر کشور روزنامه نگاران، فعالان حقوق بشر، روحانیون مذهبی میانه رو و فعالان جامعه مدنی هنگام انجام کارهای روزمره اغلب در ماشین خود منفجر می شوند. سازمان ملل و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان افزایش شدید این نوع حملات را در مقایسه با سال ۲۰۱۹ ثبت کرده اند. ضربه های مداوم طبلِ کشتارها سایه ای از ترس را در سراسر کشور ایجاد کرده است، در حالی که دولت و طالبان درصدد دستیابی به توافق صلح در صدها مایل دورتر در قطر هستند. بسیاری از مردم ارتباط بین این دو را متوجه هستند حتی اگر همه حملات توسط شورشیان پذیرفته نشده باشد.

اورزلا نعمت مدیر اندیشکده تحقیق و ارزیابی در کابل گفت: حتی اگر تصور کنیم که طالبان مسئول بخشی از آنها هستند، پیام روشن است: آماده تسلیم برای حکومت ما باشید، ما بر میگردیم. این ها برای جلوگیری از مبارزه متحدانه برای ارزش های دموکراتیک، آزادی بیان، آموزش و حتی کمک به جنبه روشنگرانه ی  دین است. آنها سعی می کنند این حملات را برای ایجاد ترس انجام دهند.زیرا قانون آنها مبتنی بر ترس است.

مرگ داعی در ۱۲ نوامبر نمونه ابهام در مورد بسیاری از مرگ ها بود. سخنگوی طالبان، قاری یوسف احمدی  دست داشتن این گروه در کشتن را رد کرد اما یک منبع محلی طالبان در افغانستان در شبکه های اجتماعی، خودرو بمب گذاری شده را یک «دستاورد» خواند و تهدیدهای دیگری برای روزنامه نگاران را در توئیتر اعلام کرد.

داعی به عنوان یک شخص خودساخته که برای آموزش و پیدا کردن کار از اطراف شهر به مرکز نقل مکان کرد در نهایت با رسانه های محلی و جهانی برای نشر خبرهایی دقیق از یکی از خطرناک ترین گوشه های افغانستان به سراسر جهان کار کرد.

جواد داوری دیگر روزنامه نگار در هلمند، یکی از کسانی که به ستایش شوخ طبیعی و اجتماعی بودن داعی پرداخت، گفت: او شخصیتی بی بدیل است.داعی مانند اکثر ژورنالیست ها در هلمند به تهدیدهای طالبان در افغانستان که از طریق تلفن و از طریق واتس آپ و توییتر به گوش می رسید عادت داشت اما از ادامه کار شانه خالی نکرد.

بعداز قتل وی، عده ای به این فکر می کنند که آیا ممکن است بعدی باشند یا خیر در حالی که برخی دیگر به خاطر امنیت خانواده هایشان ولایت خود را ترک کرده اند که برای رسانه های هلمند یک فاجعه شغلی است.

قتل های  سراسر کشور در جاهای دیگر نیز نتیجه مشابهی دارد. بسیاری از قربانیان که از یک جوان فعال حقوق بشر تا یک مشاور بانک مرکزی متغیر هستند  که از نظر ملی برجسته نبودند  به دلیل موضع گیری  صریح ضد طالبان  در هر جایی، کاملاً شناخته شده بودند.

مرگ آنها باعث عدم اطمینان بسیاری از جامعه افغانستان شده است، هزاران نفر از مردم سوال می کنند که آیا ممکن است خود آنها نفر بعدی باشند؟ زیرا آنها در شغل هایی کار می کنند یا در شرایطی-از جمله دفاتر مختلط- که طالبان می خواهند در صورت بازپس گیری قدرت در کابل آنها را محدود یا لغو کنند.

کیت کلارک مدیر مشترک شبکه تحلیلگران افغانستان گفت: به نظر می رسد اینکه چه کسی کشته شود کاملا رندوم و تصادفی است، اما از نظر نوع افرادی که کشته می شوند تصادفی نیست. جامعه هدف، روشنفکران عمومی، محققان، فعالان، ژورنالیست ها و افرادی که در موسسات غیردولتی کار می کنند، هستند. آنها(طالبان) قطعاً (از نظر قدرت، از نظر ایده و روش نگاه به جهان) رقیب هستند.

سعد محسنی مدیر موبی گروپ، بزرگترین شرکت رسانه خصوصی افغانستان که چندین ژورنالیست را به دلیل حملات طالبان از دست داده است. گفت: این قتل ها اعتماد متزلزل دولت قبلی را تضعیف می کند. وی می گوید: برای طالبان مهم است و تلاش می کنند که زمان را به عقب برگردانند. پیام های خونین اجتماعی طالبان یک هدف نظامی دارد. آنها می خواهند بگویند ما می توانیم به هرکسی که می خواهیم، در هر مکان ضربه بزنیم و دولت شما نمی تواند از شما محافظت کند.

آمریکا می گوید طالبان متعهد به کاهش حملات تحت شرایط خروج نیروهای در فوریه است. اگرچه از آن زمان به بعد خشونت در سراسر کشور به طور کلی افزایش یافته است اما در مقایسه با سالهای گذشته خشونت گسترده در مناطق شهری کاهش یافته است. بعید است که ترورهای هدفمند منجر به انتقام جویی در آمریکا شود و یا هم در اخبار فراتر از مرزهای افغانستان ثبت شود اما یک اثر روانی شدید در شهرها دارد که باعث ایجاد احساس ناامنی می شود.

ترس ناشی از مرگ و میرها با عدم تحقیق در مورد قتل ها بیشتر شده است. خانواده یما سیاوش، مشاور بانک مرکزی و مجری سابق تلویزیون که پنج روز قبل از داعی در خودروی دیگری کشته شد، نامه ای سرگشاده نوشته اند که اگر دولت اقدامات بیشتری برای پیگیری افرادی که وی را به قتل  رسانده اند اقدامات قانونی انجام ندهد،خودشان اقدام قانونی انجام می دهند.

 نعمت گفت: یکی از نگرانی های افراد در معرض خطر، عدم تحقیقات دولتی در مورد این قتل ها است.  اگر احساس کنید که فردی به طور جدی به دنبال تحقیق در مورد این است که چه کسی و به دستور چه کسی سعی در محافظت از من دارد آنگاه می توانید بگویید که من به سیستم اعتماد دارم اما وقتی چنین اتفاقی نمی افتد، سخت است.

شهرزاد اکبر رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان از طالبان خواسته است تا علیه این قتل ها صحبت کنند و دولت نیز قدم های محکم تری را برای تحقیق در مورد آنها بگیرد.او به گاردین گفت: ما از تاثیر این روند در فضای مدنی و مشارکت های مردمی در مذاکرات صلح بسیار نگران هستیم و بیم آن را داریم که بسیاری از این قتل ها به طور کامل برسی نشود.

طالبان در دوحه باید فراتر از انکار در دست داشتن(ترورها) عمل کنند. آنها  باید یک دستورالعمل کاملا روشن در مورد عدم حمله به غیرنظامیان به تمام مبارزان خود داشته باشند و دولت افغانستان باید اقدامات بیشتری در مورد تحقیق و دستگیری و بازخواست کسانی که در این قتل های هدفمند دست دارند، انجام دهد.

نویسنده: اِما گرام-هریسون

منبع:https://www.theguardian.com/world/2020/nov/21/the-message-is-clear-afghans-fearful-after-second-targeted-killing-in-a-week