سر تیتر خبرهاسینمانخستین خبرها

نگاهی به فیلمِ «سرباز شهروند»؛ به کارگردانیِ دیوید سالزبرگ و کریستین توریود

۲۰ اسفند (حوت) ۱۳۹۹ – ۱۰ / ۳/ ۲۰۲۱

– نام فیلم: “سرباز شهروند “
– کارگردان: دیوید سالزبرگ، کریستین توریود
– نویسنده: دیوید اسمیت
– ژانر: مستند، جنگی
– محصول سال: ۲۰۱۶
– محصول کشور: آمریکا
– زبان: انگلیسی
– ستاره ها: Jordan Alex, James Tyler Brown, Martin Byrne, Jared Colson, Colt
Floyd, Eran Harrill, Nathan Kruse….

«سرباز شهروند » یک فیلم سینماییِ دراماتیک است که از دیدِ گروهی از سربازان در تیم رزمی تیپ ۴۵ پیاده نظام گارد ملی ارتش اوکلاهما روایت می شود؛ گروهی که از جنگ جهانی دوم با عنوان “مرغ طوفان” (Thunderbirds) شناخته می شود.

با تمرکز بر یکی از خطرناک ترین مناطق افغانستان، این فیلم چشم اندازی بی ریا، خالص اما تپش آور و هیجانی از جنگ را به نمایش می گذارد. سرباز شهروند داستان واقعی گروهی از سربازان و ماموریتِ آنها در افغانستان را روایت کرده و نگاهی کاملا شخصی به جنگ، برادری و میهن پرستی مدرن دارد.

روایتی هیجانی از جنگ افغانستان؛ از لنزِ دوربینِ سربازان عادی

به باور کن جاوروسکی در نیویورک تایمز، تنش و تشنج شناور در “فیلمِ سرباز شهروند” کافی است تا شما ناخن های خود را بجوید. این مستند که گروهی از سربازانِ تیپ رزمیِ پیاده نظامی گارد ملی ارتش اوکلاهاما آمریکایی را در افغانستان در سال ۲۰۱۱ دنبال می کند، گاهی از فیلم هایی که در طول ماموریت های آنها گرفته شده و گاهی نیز از لنز دوربین هایِ کلاه های ایمنیِ این سربازان استفاده می کند.

به عبارتی سرباز شهروند با استفاده از فیلم هایِ واقعی که توسط خود سربازان این تیپ گرفته شده ساخته شده است. در جریانِ این فیلم ها احساس خطر، و همچنین احساس درماندگیِ و مستاصل شدن آن هم پس از دلهره آورترین صحنه ها قابل لمس است. همان طور که سربازی در فیلم می گوید: “جنگ تا زمانی که توسط این لحظاتِ وحشت برانگیزِ نفس گیر و سکته آور دریده شود؛ خسته کننده و ملال آور است.”

سرباز شهروند: نیروهای نظامی متشکل از شهروندان عادی با وظایف گوناگون

نقش های غیرنظامی این سرباز و دیگر سربازان اعضای گارد ملی ارتش اوکلاهما، طیف متنوعی از وظایفی را در برمی گیرد که آنها در جریان جنگ به انجام آنها می پردازند؛ نقش هایی چون ممدکاری و امدادگری بیمارستان، مکانیک، افسر پلیس و غیره. اما در هر صورت این نقش های مختلفِ سربازان، پس از اعزام آنها به افغانستان، هم به منظور امنیت یک منطقه و هم در جهتِ مقابله با دشمن، به نوعی باهم چفت شده و در کنار هم قرار می گیرند (در یک مسیر برای یک هدف).

وظایف آنها طیفِ گسترده ای از فعالیت های عادی و پیش پا افتاده تا اقداماتی خطرآفرین را شامل می شود و فیلم های ادیت شده توسط جیسون مارگو (Jason Mergott)، حتی در میان سردرگمی های نبرد، حس خوبی از عملکرد این سربازان را منتقل می کند. صحنه هایی که در آن گلوله ها با سرعت از کنارتان عبور و موشک ها در نزدیکیتان منفجر می شوند، وحشتناک و رعب آور هستند.

هیچ چیز در این فیلم به گونه ای تصنعی یا بیش از حد اغراق شده نیست، که این وجه مثبت در فیلم باعث می شود همه ی جوانب در فیلم به گونه ای چشم گیر و جذاب باشد و شما را در جریانِ داستان غوطه ور سازد. تنها موسیقی اضافه شده به فیلم می تواند حواس شما را پرت کند. لحنِ محترمانه و به نوعی فروتنانه در فیلم و عدمِ معرکه گیری و هوچی گری نیز به همان اندازه قابل توجه است.

همچنین می توان گفت هیچ گونه صحبت سیاسی در فیلم و یا بحث درباره جنگ یا مشکلات اجتناب ناپذیری که پس از آن به وجود می آیند، شنیده نمی شود. این امر یک اشتباه سهوی و یا غفلتی نابخردانه نیست، بلکه فرصتی است برای ارائه روایتی ساده از نقش این دست افراد و وظایف آنها.
می توان گفت این امر تنها به گونه ای مستقیم عزت و احترام این سربازان را افزایش می دهد، حتی اگر آنها تمایلی نداشته باشند اقدام خود را امری قابل ستودن و تحسین برانگیز ببینند. شاید این همان چیزی است که آنها را شجاع و دلیر ساخته است – اینکه آنها خود را چنین نمی پندارند. (Jaworowski, 2016)

سرباز شهروند؛ فیلمی که در آن جنگ خود را از نگاهِ محافظان گارد ملی روایت می کند

آنچه فیلم سرباز شهروند را به پرتره ای برجسته و چشم گیر از گارد ملیِ اوکلاهما در افغانستان تبدیل کرده است، این واقعیت می باشد که این پروژه به جایِ اعزامِ کارگردان در این ارتش، از تصاویرِ گرفته شده به واسطه ی کلاه های ایمنیِ خودِ نفراتِ گارد ملی استفاده کرده است.

به عبارت دیگر و به بیانی بهتر، این فیلم به شما نگاهی از لنزِ “تیراندازی اول شخص” در جنگی واقعی را اعطا می کند -(تیراندازی اول شخص یا First Person Shooter) یک سبک از بازی‌ های ویدیویی است که در آن بازی از دید اول ‌شخص تجربه می‌ شود و مکانیک اصلی بازی استفاده از تفنگ و سایر سلاح‌های دوربرد برای شکست دشمنان است-.

می توان گفت به طرز متناقض و پارادوکسیکالی، این تکنیک به نوعی هم شما را از شناخت بهتر سربازان باز می دارد و هم از سوی دیگر به شما این امکان را می دهد که کاملا خود را در جای آنها و موقعیت این افراد قرار دهید؛ مستقیما می توانید درک کنی که (همانطور که یک شخصیت می گوید) یک جنگ هم زمان خستگی و ملالت را توامان با لحظاتی از وحشت ایجاد می کند. شاید این تکنیک به نوعی به تنهایی برای فروش فیلم کافی باشد، اما می توان گفت کارگردانان آن در فروش این فیلم به عنوان وطن پرستانه ترین فیلم ساخته شده کمی بیش از حد اغراق کرده اند. (Thompson, 2016)

نگاهی همه جانبه به جنگ در افغانستان

به طور کلی همان طور که گفته شد سرباز شهروند یک مستندِ همه جانبه ایست که مخاطبان را به یک گشت زنیِ نمایشی و دراماتیک با یک واحد از گارد ملی ارتش اوکلاهما در طی یک ماموریت ۲۰۱۱ در افغانستان همراه می سازد. این سازو برگِ نظامی که از جنگ جهانی دوم به عنوانِ مرغِ طوفان شناخته می شود، و اعضای آن، به طور منظم ۵ تا ۹ شغل از نگهبانی زندان به مدیریت بازاریابی را برعهده داشتند، زمانی که آنها بخشی از بزرگترین آرایشِ نظامیِ این کشور از زمان جنگ کره می شوند، طعمِ خط مقدمِ جبهه ی جنگ را می چشند.

پس از پشت سرگذاشتنِ یک دوره ی حدودا یکنواخت و عاری از رویدادهایی مهم، سربازان شهروند به زودی خود را در عمق این ماجرا یافته، از شلیک گلوله جا خالی داده و ده ها مواد منفجره ی دست سازی را که در قلمرو ها و زمین های کوهستانی کاشته شده بود را ردیابی می کنند؛ امری متاثر کننده اما نه همیشه موفقیت آمیز.

گرچه این فیلم یک تجربه ی ملموس و غیرقابل انکاری را ایجاد می کند، اما درامِ ذاتی و ماهویِ در این مستند، با هربار برش و کات در فیلم برای یادآوری خاطرات چندین افراد گارد نظامی-کسانی که بعدا برای بازگو کردن و شرحِ مأموریت هایشان و ستایشِ دو عضوی که موفق به بازگرداندن آنها نشده اند دوباره گرد هم آمدند-، به شکل ناخوشایندی به فیلم ضربه می زند.

بنابراین می توان گفت در حالی که هدفِ روشن و بدیهی در این فیلم ایجاد ارتباطی شخصی تر با مردانِ گروه نظامیِ مرغ طوفان است، این ساختار رفت و برگشتی در فیلم تأثیر نامطلوبی در بیرون کشاندن بیننده از این تنش و فائق آمدن بر این این هیجان دارد. (Rechtshaffen, 2016)

چنانچه در همین راستا هالیوود ریپورتر نیز نقدی بر این فیلم وارد ساخته است. چنانچه به بارو نویسنده، فیلمِ سرباز شهروندِ دیوید سالزبرگ و کریستین توریود پرش و بازگشت هایی مدام بینِ فیلم های میدانی و مصاحبه های گرفته شده پس از بازگشتِ نیروها به کشور خود دارد.

در کل می توان گفت این اثر در معرفی سوژه ها و شخصیت های خود تا حد زیادی آشنا است. اما در میانه ی راه، تجربه ی مخاطب از نبرد نسبت به برخی فیلم های دیگر باز و گسترده تر می شود؛ چراکه گرچه سایرِ اسناد و مدارک جنگی غالبا داستان پردازی و روایت سازی را به صورت گذشته نگر و با نگاهی به گذشته انجام داده اند، اما کارگردانان در این فیلم برای نگاه داشتنِ بیننده در لحظه ی حوادث و رویدادها، مخاطب را به نمای دیدگاهی/نمای نقطه دید ارجاع می دهد.

بزرگترین و طولانی ترین سکانس جایی است که یکی از این سربازان کشته و به پایین یک کوه افتاده و چند نیروی دیگر باید در تلاشی طاقت فرسا و زیر آتش دشمن پیکر او را بیابند. (THR Staff, 2016)

به طور کلی موضوعی که برای برخی منتقدان دررابطه با فیلم حاضر جای تعجب داشت این بود که سالزبرگ و توریود بدون اتخاذ موضعی مثبت یا منفی نسبت به جنگ، تصمیم گرفتند که درموضعی غیرسیاسی باقی بمانند. چرا که قصد و هدف آنها این بوده که مخاطب براساس تجربیات سربازان نظرات و دیدگاه های خود را ایجاد کنند.

به گفته ی توریود، برخی ژنرال ها به آنها چنین گفتند که این فیلم بدونِ آنکه به واقع در جنگ باشد، نزدیک ترین تجربه برای در جنگ بودن است. همچنین به گفته توریود، “آنچه برای ما به عنوان فیلمساز واقعا جالب بود این است كه ما سعی در ایجاد سبكی داریم كه پیشتر وجود نداشته است. این اولین تجربه ی همه جانبه ی اول شخص داستان است.”

سالزبرگ و توریود صاحب شرکتی به نام Strong Eagle Media هستند که متعهد به روایت داستان هایی مشابه فیلمِ سرباز شهرند و مستندسازیِ رویدادهای این زمانه از تاریخ در مورد جنگ های پس از ۱۱ سپتامبر از طریق دیدگاه ها و چشم انداز هایی منحصر به فرد و خاص است. (foxla, 2016)

در رابطه با فیلم حاضر وینس ویلیامز(Vince Williams)، رئیس انجمن پیشکسوتان و کهنه سربازانِ دانشگاهی دانشگاه ایالتی فلوریدا براین باور است که”آنچه واقعا این فیلم را متمایز می کند، ارائه نقش بی نظیری است که گارد ملی در جنگ های پس از ۱۱ سپتامبر ایفا کرده است”.

به طور کلی این فیلم نشان می دهد که چطور سربازان با صفاتِ انسانی و اخلاقیات نظامی هرگز یک رفیق و همراهِ از پای درآمده در جنگ را پشت سر نمی گذارند و همچنین این فیلم دقیقا آنچه که آنها در خط مقدم جنگ با ترور از سرگذرانیده اند را نیز، بیان می کند.

این روایتی صد در صدی از زندگیِ واقعیِ معاصر از “گروهِ برادران”، بدون هیچ قضاوت یا دیدگاه سیاسی بینندگان را در تجربه سربازان غرق کرده، و از یک تیمی از زنان و مردانی عادی که تحت شرایط استثنایی و در ماموریتِ ویژه ای دور هم جمع می شوند، رونمایی می کند.” (Lincoln, 2016)

{سرباز شهروند (citizen-soldier) به آن دسته از نیروهای نظامی گفته می‌شود که از شهروندان عادی تشکیل شده باشند. هدف از شکل‌گیری چنین نیروهایی دفاع یا اجرای قوانین اضطراری یا خدمات شبه نظامی در مواقع خاص و بحرانی می‌باشد.}

منابع:

– Foxla, (2016), “Documentary ‘Citizen Soldier’: ‘Closest experience to being at war without actually being at war'”, FOX 11 Los Angeles, https://www.foxla.com/news/documentary-citizen-soldier-closest-experience-to-being-at-war-without-actually-being-at-war
– Jaworowski, Ken, (2016), “Review: War Made Terrifyingly Palpable in ‘Citizen Soldier’”, https://www.nytimes.com/2016/08/05/movies/citizen-soldier-review.html
– Lincoln, Ross A. (2016), “Gravitas Ventures & Broad Green Recruit Three War Films Including ‘Citizen Soldier’”, https://deadline.com/2016/05/citizen-soldier-gravitas-ventures-broad-greem-danger-close-1201763459/
– Rechtshaffen, Michael, (2016), “Review: ‘Citizen Soldier’ is an immersive look at the war in Afghanistan”, https://www.latimes.com/entertainment/movies/la-et-mn-capsule-citizen-soldier-review-20160801-snap-story.html
– Thompson, Luke Y. (2016), “‘Citizen Soldier’ Reveals War Itself through the Eyes of Actual National Guardsmen”, https://www.villagevoice.com/2016/08/03/citizen-soldier-reveals-war-itself-through-the-eyes-of-actual-national-guardsmen/
– THR Staff, (2016), “‘Citizen Soldier’: Film Review”, the Hollywood reporter, https://www.hollywoodreporter.com/review/citizen-soldier-film-review-917659

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا