آنچه از سمنگان باید بدانیم: از نگاهی به چهره عمومی تا عملکرد تیم های ولایتی(۱۷)

۲۳ خرداد(جوزا)۱۴۰۱-۲۰۲۲/۶/۱۳

ولایت سمنگان در شمال افغانستان قرار دارد و از شمال و شمال شرق با ولایت بلخ، در شرق با بغلان، از جنوب با بامیان و از غرب با سرپل هم مرز است. سمنگان به واحدهای اداری زیر تقسیم می شود:ایبک، دره صوف پایین، دره صوف بالا، فیروز نخچیر، حضرت سلطان، خرم و سارباغ و روی دوآب. مرکز این ولایت شهر سمنگان است که قبلاً و هنوز هم گاهی به عنوان ایبک شناخته می شود. بر اساس گزارش اداره آمار و احصائیه افغانستان برای سال های ۲۰۲۰-۲۰۲۱ این استان دارای ۴۳۰٫۴۸۹ نفر جمعیت دارد که از این تعداد ۱۱۸٫۵۳۷ در مرکز استان زندگی می کنند. اقوام ساکن در این استان شامل تاجیک، ازبک، پشتون، هزاره، تاتار و عرب ها هستند. این استان از نظر استراتژیک در شمال هندوکش قرار دارد. بخشی از جاده کمربندی(بزرگراه یک) از کابل تا مزارشریف از ولسوالی های خرم و سرباغ، ایبک و سمنگان عبور می کند. ولایت سمنگان از جمله ولایاتی است که بیشترین مناطق آن کوهستانی و نیمه کوهستانی بوده و آن را زمین های هموار و نیمه هموار تشکیل می دهد که در کل ۱٫۲% اراضی کشور را دربر میگیرد. با این وجود اکثر مردم سمنگان در مناطق کوهستانی زندگی می کنند و  مردم این ولایت  مانند سایر مناطق کشور به علت جنگ های تحمیلی و بی توجهی حکومت ها در  طی سالیان متمادی دچار مشکلات زیادی بودند که به گفته پروفایل ولایتی این ولایت با توجه به حضور جامعه جهانی و روی کار آمدن دولت جمهوری اسلامی افغانستان ادارات زیرربط به خصوص وزرات احیا و انکشاف دهات به منظور فراهم ساختن سهولت ها به ویژه به روستانشینان این ولایت، هدف بلند بردن سطح زندگی اجتماعی، اقتصادی آنها از طریق برنامه های همبستگی ملی، آبرسانی و حفظ الصحه محیطی، راه سازی روستائی، انکشاف ساحوی، مصونیت اجتماعی و انسجام ساحوی در عرصه های مختلف خدمات را عرضه نموده بخصوص یکی از مهم ترین آنها تهیه آب آشامیدنی صحی است که در تامین صحت و سلامتی موثر می باشد. به گونه ای که حدود ۱۹٫۷% مردم این ولایت در سال های گذشته با حفاری چاه های عمیق، نیمه عمیق و سطحی، اعمار شبکه های آب، حفاری کنده ها و اعمار ذخایر سرپوشیده از طریق برنامه ملی آب رسانی و حفظ الصحه محیطی، همبستگی ملی و پروگرام های موسسات داخلی و خارجی از این نعمت بهره مند شدند و متباقی ۹۲٫۲% مردم تا به حال آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند که از آبهای ملوس دریاها، جوی و حوض استفاده می نماید. اما آنچه در مورد ولایت مشخص است مشکل کم آبی است. به طوری که کمبود آب در بسیاری از نقاط سمنگان یک مشکل حاد است. در همین رابطه، در اوت ۲۰۰۸ گزارش هایی مبنی بر مرگ کودکان از گرسنگی و خالی شدن روستاها به دلیل کمبود آب وجود داشت.

در نهایت در مورد وضعیت کلی این ولایت باید گفت که خطر بزرگ برای این استان ناشی از بلایای طبیعی است که عمدتاً ناشی از سیل و رانش زمین ناشی از باران های شدید و خشکسالی است. به گونه ای که مردم محلی در برابر سیلاب هایی که در ماه بهار رخ می دهد، آسیب پذیر هستند که خانه ها را ویران می کند و باعث مشکلات انسانی برای مردم و مقامات می شود. همچنین، چالش دیگر این استان گرسنگی شدید، بیکاری و فقر شدید است. با وجود سطح بالای فقر در کشور، ولایت سمنگان در زمره فقیرترین مناطق قرار دارد. که در این میان ناتوانی حکومت در سال های گذشته جهت حل این معضل اعتبار حکومت را تضعیف کرده بود که منجر به تقویت احساسات طرفدار طالبان در این ولایت شد.

مثلث اقتصاد، آموزش و زیربنا در سمنگان

 اقتصاد اکثریت مردم ولایت سمنگان وابسته به زراعت می باشد و در صورتی که توجه لازم در این بخش صورت گیرد، می تواند نقش مهم در رشد و انکشاف اقتصادی ولایت ایفا نماید. با این وجود، وضعیت زراعت و مالداری در طول یک دهه اخیر در ولایت سمنگان نسبتاً بهبود یافته است اما هنوز چالش ها و مشکلات زیادی فرا راه آن وجود دارد که می توان از عدم انتقال سیستم بدوی به سیستم مکانیزه، کمبود تخم های اصلاح شده بذری و کود شیمیایی، عدم دسترسی به ادویه جات ضد آفات و امراض نباتی در مناطق دوردست، نبود وسایل مدرن در عرصه باغداری، عدم موجودیت وام های زراعتی، نبود سردخانه های معیاری، کانال های آبیاری، نبود بندهای آبگردان جهت رفع ساختن کمبود آب زراعتی و مراکز پروسس و تولید سبزیجات و لبنیات نام برد(پروفایل ولایتی سمنگان،۱۳۹۸:۲۶).

در بخش معارف باید گفت علم و دانش اساسی ترین پایه های یک جامعه مترقی و مدرن را تشکیل می دهد و پیشرفت و ترقی یک جامعه تنها و تنها از راه کسب علم و دانش ممکن می باشد. بر همین اساس در طی سال های گذشته در بخش معارف یک سلسله پیشرفت ها و انکشافات صورت گرفته است. بر اساس گزارش پروفایل ولایتی ولایت سمنگان در سال ۱۳۹۸ این ولایت،دارای ۲۹۴ باب مرکز آموزشی در بخش های مختلف بوده که از آن جمله ۱۷۰ باب آن دارای ساختمان و ۱۱۹ باب آن فاقد ساختمان اند و ۵ باب دیگر آن تحت کار است. به همین ترتیب، از مجموع مکاتب موجود، تعداد ۱۴۳ باب آن دارای دیوار احاطه بوده و ۱۵۵ باب آن دیوار احاطه ندارد. در جریان بازسازی این ولایت در سال های اخیر تنها ۵۹% مکاتب این ولایت دارای ساختمان و متباقی ۴۱% آن تا هنوز فاقد ساختمان می باشد که اکثر شاگردان در زیر خیمه ها و فضای باز مشغول آموزش بودند. بر همین اساس، سطح سواد تا سال ۱۳۹۸ در این ولایت ۳۲٫۶% بوده و این رقم در مناطق شهری نزدیک به ۷۰% و در مناطق روستایی نزدیک به ۳۰% می رسد. در مورد پیشرفت کیفی معارف که دربرگیرنده تجهیزات لابراتوری، کتابخانه و استخدام معلمین مسلکی در مکاتب می باشد توجه اساسی صورت نگرفته که تا سال ۱۳۹۸ ۴۰% معلمین غیرمسلکی بوده و ۵۵% مکاتب نیز فاقد لابراتوار و تکنالوژی تعلیمی می باشد.

در بخش تحصیلات عالی این ولایت باید گفت، موسسه تحصیلات عالی دولتی ولایت سمنگان (تا سال ۱۳۹۸) مجموعاً دارای ۹۹ تن پرسنل به شمول استادان و کارمندان خدماتی اعم از مرد و زن بوده که در میان استادان نزدیک به ۴۰% آنان برنامه کارشناسی ارشد/ماستری وزارت تحصیلات عالی بوده و مابقی به مرور زمان تحت پوشش این برنامه قرار گرفته بودند. این نهاد تحصیلی دارای ۳ دانشکده اعم از اقتصاد، زراعت و تعلیم و تربیه بوده که در سال های اخیر تلاش هایی برای ایجاد دانشکده های بیشتر و و ارتقا سطح آن از موسسه به دانشگاه جریان داشت. علاوه بر این، ولایت همچنین، چهار موسسه نیمه عالی دولتی، یک موسسه تحصیلات عالی خصوصی، دو موسسه خصوصی نیمه عالی نیز فعالیت داشتند(پروفایل ولایتی سمنگان، ۱۳۹۸: ۲۸-۲۹).

طوری که همه می دانند یکی از مهم ترین و اساسی ترین پایه های اقتصادی هرکشوری منابع طبیعی مخصوصاً معادن آن کشور است. زیرا معادن به عنوان الفبای اقتصادی کشور به حساب می آید و نقش آن در رشد اقتصادی انکارناپذیر است. سرزمین افغانستان به عنوان کل و ولایت سمنگان که جز آن است، از نظر داشتن معادن و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی است. ذغال سنگ، گچ، مرمر از جمله معادنی است در این ولایت وجود داشته و معدن ذغال سنگ آن یکی از بزرگترین و با کیفیت ترین معادن در سطح منطقه به شمار می رود که عملاً روزانه بیش از هزارتن ذغال از آن استخراج گردیده و سالانه بیشتر از ۳ میلیارد افغانی درآمد به خزانه دولت می افزود(تا قبل از سقوط نظام جمهوریت). معادن ذغال سنگ در این ولایت عمدتاً در دو حوزه قرار دارد. یکی حوزه ذغال سنگ ولسوالی/شهرستان دره صوف بالا و دیگری ذغال سنگ ولسوالی/شهرستان روی دوآب است.

در حوزه زیربنا در بخش برق باید گفت که با آنکه ولایت سمنگان دارای منایع خوب آبی، آفتابی و بادی برای تولید برق است و اینکه دارای منبع بسیار غنی ذغال سنگ بوده که می تواند از طریق تولید برق حرارتی نه تنها انرژی برق مورد نیاز مورد ولایت سمنگان را تامین نماید بلکه به سایر ولایات همجوار نیز برق صادر کند، اما حدود ۹۴% مردم این ولایت به برق وارداتی، برق های آبی کوچک دسترسی داشته و ۶% دیگر از نعمت داشتن برق محروم هستند. در بخش دسترسی به منابع آبی در این ولایت باید گفت که این ولایت با مشکلات کمبود آب زراعتی دوامدار و انرژی برق مواجه اند و از طرف دیگر در طی سال های گذشته همواره هزاران مترمکعب آب به طور سرگردان و بدون استفاده به هدر می رود. در بخش جاده های این ولایت باید گفت که حدود ۵/۹۸۸ کیلومتر سرک وجود دارد که از آن جمله ۱۸۹ کیلومتر سرک آن آسفالت گردیده که اکثریت آن را سرک حلقوی شاهراه تشکیل می دهد و متباقی آن آسفالت درجه دوم بوده که دربرگیرنده خیابان های داخل شهر است. اما تا سال ۱۳۹۸ حدود ۵/۷۹۹ کیلومتر جاده به صورت خام قرار داشت که از این میان ۴۶۰ کیلومتر آن ریگ اندازی و ۵/۳۹۹ کیلومتر آن به شکل مخروبه باقی مانده است که مردم را به مشکلات زیادی مواجه کرده بود.

 در بخش مخابرات باید گفت که ولایت سمنگان در عرصه ارتباطات و مخابرات شاهد تحول  بزرگ بوده که حدوداً ۸۰ درصد مردم به خدمات تلفونی از طریق شبکه های مخابراتی سلام، افغان تلکام، افغان بیسیم، ام تی ان و اتصالات و روشن دسترسی داشته و ۲۰% مردم از تسهیلات اینترنتی استفاده می کردند اما با وجود این همه پیشرفت در عرصه مخابرات هنوز هم تعداد زیادی از روستاهای دوردست به این خدمات دسترسی ندارند.

چهره ی سیاسی و امنیتی ولایت سمنگان

الف)نقش ولایت سمنگان در انتخابات۲۰۱۹

در انتخابات سال ۲۰۱۹ در مرکز استان سمنگان احزاب اتحاد، جمعیت و وحدت اسلامی، که عمدتاً بر این ولایت تسلط داشتند از جبهه دکتر عبدالله حمایت می کردند به گونه ای که گردهمایی های بزرگی در جهت حمایت از عبدالله عبدالله برگزار شد. تیم غنی نیز یک گردهمایی بزرگ ترتیب داد اما در نهایت بیشترین آرا به دکتر عبدالله رسید. این ولایت همچنین در کارزارهای انتخاباتی در وضعیت امنیتی بهتری قرار داشت به گونه ای که نسبت به ولایت های شمالی چون قندز و بغلان امنیت در سمنگان بهتر بود. در این میان از مجموع شش ولسوالی،یک ولسوالی(دره صوف پایین) بیشتر در کنترل طالبان قرار داشت اما در بقیه مناطق همچون خرم و سرباغ، حضرت سلطان، دره صوف بالا، روی دوآب و فیروزنخچیر حضور حکومت بیشتر از طالبان بود. شبکه های مخابراتی نیز از یک روز قبل از انتخابات تا ۱ اکتبر به دنبال تهدیدهای طالبان برای شرکت های فعال قطع شده بود. در همین رابطه یکی از بزرگان محلی در شهرستان حضرت سلطان به شبکه تحلیلگران افغانستان گفته بود که طالبان در بسیاری از مساجد نامه های هشداردهنده ارسال کردند و از مردم خواستند که از انتخابات دوری کنند. همچنین، طالبان در برخی از مناطق این ولسوالی برای برگزاری انتخابات تهدیدی های جدی خلق کردند. به گونه ای که در آن زمان ناامنی در دره صوف پایین و برخی مناطق روی دوآب، خرم و سرباغ و حضرت سلطان، تلاش های کمیسیون مستقل انتخابات برای برگزاری انتخابات را با چالش مواجه کرد. به طور مثال، در دره صوف پایین جایی که کمیسیون مستقل انتخابات در نظر داشت ۱۷ مرکز رای دهی را باز کند، به دلیل گلوله باران طالبان در روز انتخابات و حضور فیزیکی آنها در بیشتر نقاط، انتخابات تنها در دو مرکز از این منطقه برگزار شد. همچنین، به دلیل گلوله باران طالبان، برخی مراکز رای دهی در ولسوالی های حضرت سلطان و خرم و سرباغ بسته مانده بودند. به گونه ای که درحضرت سلطان  تایید شده بود که حملات راکتی بر برخی مراکز رای دهی در ولسوالی حضرت سلطان و سایر نقاط این ولایت باعث اختلال در رای دادن مردم شده بود. اما در روز انتخابات هیچ حمله گسترده ای علیه نیروهای امنیتی صورت نگرفت. با این وجود میزان مشارکت در سمنگان ۲۶ درصد کمتر از حدانتظار بود. این در حالی است که این ولایت در انتخابات مجلس سال ۲۰۱۸ بیش از دو برابر این تعداد آرای معتبر داشت(Ali,2019).

ب)پیشینه درگیری و بازیگران در سمنگان

در رابطه با حضور نیروهای شورشی در این ولایت می توان گفت از اوایل سال ۲۰۱۶  به بعد حملات و تهاجمات توسط طالبان و جنگ در این ولایت شدت گرفت. به طوری که در سال های گذشته کنترل مرکز ولسوالی دره صوف پایین چندین بار بین طالبان و دولت تغییر کرد. در اکتبر ۲۰۱۹ رئیس شورای ولایتی سمنگان ادعا کرد که طالبان شاهراه دره صوف-ایبک و دره صوف-مزارشریف را تحت کنترل داشتند. همچنین بر جاده های ولسوالی های دره صوف بالا و دره صوف پایین نیز تسلط داشته اند. علاوه بر این در سه سال گذشته طالبان کنترل جاده ها و ولسوالی های دره صوف بالا و دره صوف پایین جایی که این دو شهر را به سمنگان وصل می کند، تحت تسلط خود داشتند و کنترل جاده ای را که بین این دو ولسوالی و شهر مزارشریف بود را نیز در دست داشتند. در واقع در سه سال گذشته نفوذ طالبان در این ولایت در حال افزایش بود.  در همین راستا، تیم تحلیلی پشتیبانی و نظارت بر تحریم های سازمان ملل در آوریل ۲۰۲۰ از سازماندهی مجدد حکومت در سایه طالبان و ساختار نظام جدید با انتصابات جدید در چندین ولایت ازجمله سمنگان خبر داده بود. همچنین در ماه می ۲۰۲۰ توماس روتیینگ تحلیلگر مسائل افغانستان فعالیت مکرر طالبان در دره صوف پایین و دره صوف بالا که تحت کنترل دولت بود را گزارش داد و افزود که طالبان در آوریل ۲۰۲۰ چندین بار به منطقه دره صوف بالا حمله کرد. در ژانویه ۲۰۲۲ والی سمنگان مدعی شد که بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ جنگجوی طالبان در این ولایت فعال هستند که ممکن است ولسوالی های دره صوف پایین و دره صوف بالا را تصرف کند.

همچنین، براساس یک بررسی توسط مجله جنگ طولانی در یک نقشه به روز رسانی شده از ۱۲ مارس تا ۲۶ ماه می ۲۰۲۱ ولسوالی دره صوف پایین به عنوان منطقه «تحت کنترل طالبان»، ولسوالی ایبک به عنوان «منطقه مورد مناقشه» و ولسوالی های باقی مانده تحت کنترل دولت بودند. علاوه بر این، بر اساس یک پژوهش توسط خبرگزاری پژواک افغانستان که از نوامبر ۲۰۲۰ تا فوریه۲۰۲۱ درنظرگرفته شده بود، ۳۴ درصد ولایت سمنگان تحت کنترل طالبان بود اما هیچ ولسوالی به طور کامل تحت کنترل آنها قرار نگرفته بود. همچنین، ۵۵٫۴۳ درصد تحت کنترل دولت بود. در حالی که بقیه استان توسط هیچ یک از طرفین کنترل نمی شد. بر اساس همین نظرسنجی، ۱۴۸٫۸۲۶ تن از ساکنان سمنگان در مناطق تحت کنترل طالبان، ۲۳۸٫۶۱۴ تن در مناطق تحت کنترل دولت و ۴۳۰۴۹ از ساکنان سمنگان در مناطقی که تحت کنترل هیچ یک از طرفین نبود، زندگی نمی کرد.

از نظر حضور نیروهای امنیتی دولتی، مسئولیت ولایت سمنگان تحت نظارت قول اردوی ۲۰۹شاهین و فرماندهی دستور و همکاری شمال که بخشی از ماموریت حمایت قاطع ناتو در داخل افغانستان که توسط نیروهای آلمانی رهبری می شد که مقر آن در مزار شریف بلخ بود.

 بنابراین، سمنگان به مانند بسیاری از ولایت های افغانستان در سال های اخیر شاهد رشد طالبان بوده است. در همین رابطه با شتاب گرفتن پیشروی های طالبان که منجر به تصرف کامل افغانستان شد، سمنگان ششمین استانی بود که در چهار روز به طور کامل توسط طالبان تصرف شد. ایبک پنجمین مرکز استانی در شمال که کمتر از یک هفته و در کل ششمین مرکز استانی است که به دست طالبان سقوط کرد. این در حالی بود که سقوط این ولایت به نیروهای امنیتی فشار زیادی وارد کرد. چراکه آنها در این زمان کماندوها و نیروهای پشتیبان به پنج ولایت دیگر که مرکز آنها سقوط کرده بود، اعزام شده بودند. برخلاف جوزجان، کندز و سرپل، سمنگان با حضور حداقل طالبان زمانی یکی از امن ترین ولایت های افغانستان شناخته می شد. با این وجود، در سه سال گذشته حضور طالبان در این ولایت رو به افزایش بود(EASO,2021: 332-333).

ج)غیرنظامیان قربانیان اصلی جنگ

طبیعتاً جنگ تلفات جبران ناپذیری بر پیکرده اجتماع و  به ویژه غیرنظامیان برجای می گذارد. افغانستان به واسطه چهل سال درگیری تلفات غیرنظامیان زیادی را در کارنامه خود داشته است که ولایت سمنگان نیز در دو دهه درگیری خسارات انسانی داشته است. در همین رابطه، در سال ۲۰۲۰ یوناما، تلفات غیرنظامیان را ۱۳۳ نفر(۱۲ کشته و ۱۲۱ زخمی) را در سمنگان ثبت کرد. این نشان دهنده افزایش ۱۹۶ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۹ بود. این تلفات در نتیجه حملات پیچیده، مین های زمینی و قتل های هدفمند بود که عامل اصلی تلفات در سمنگان بوده است. همچنین، بر اساس گزارش نیروهای پشتیبانی قاطع تعداد تلفات غیرنظامیان بین ۰ تا ۵۰ نفر در نیمه اول سال ۲۰۲۰ ثبت شد که تعداد مشابهی از تلفات بین سه ماه اول و دوم سال ۲۰۲۰ بود.

 همچنین، بر اساس گزارش داده های مکانی و رویدادهای مرتبط با درگیری های مسلحانه(ACLED) در بازه زمانی ۱ ژانویه ۲۰۲۰ تا ۲۸ فوریه ۲۰۲۱، ۴۶ رویداد خشونت آمیز در ولایت سمنگان رخ داده است که ۳۷ مورد آن به عنوان «نبرد»، ۷ مورد به عنوان «انفجار از راه دور» و ۲ مورد به عنوان «خشونت علیه غیرنظامیان» کدگزاری شده است(EASO,2021: 332-334).

علاوه بر این موارد، یکی دیگر از تاثیرات درگیری ها در این سال ها آوارگی و بی خانمان شدن بسیاری از شهروندان افغانستان در ولایت های مختلف بوده است. در همین راستا، بر اساس داده های دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد از بازه زمانی ۱ ژانویه ۲۰۲۱ تا ۲۸ فوریه ۲۰۲۱، ۶۷۰۶ نفر بیجا شده بودند که از این میان ۶۵۱۷ نفر(۹۷ درصد) در داخل این ولایت آواره شده اند.  دیگران نیز به ولایات کابل یا جوزجان آواره شدند. در این میان بیش از نیمی از دره صوف پایین آواره شدند. این در حالی است که هیچ جا به جایی از ولسوالی های/شهرستان دره صوف بالا و فیروز نخچیر ثبت نشده است. در همین بازه زمانی، ۶۹۴۴ نفر به سمنگان آواره شدند که تقریباً همگی از داخل ولایت و بیشتر از ولسوالی ایبک بودند(EASO,2021: 336).

حضور تیم های بازسازی در سمنگان

تیم های بازسازی ولایتی در سال ۲۰۰۲ در رابطه با فعالیت های بشردوستانه در افغانستان ایجاد شد. این هسته ها از بین پنج تا ده مامور ارتش، دیپلمات و کارمندان بودند که دفترهایی را در ولایات افغانستان که نیروهای ائتلاف در آن حضور داشتند، تشکیل می دادند که ماموریت آنها ارزیابی نیازهای بشردوستانه و اجرای پروژه های بازسازی در مقیاس کوچک به عنوان بهبود عملیات های امنیتی و ثبات بود. در همین رابطه تیم های مختلفی جهت بازسازی سمنگان را مورد توجه شان قرار داده بودند.

یکی از تیم های خارجی در سمنگان کمیته سویدن/سوئد برای افغانستان بود که در ۱۷ ولایت افغانستان ازجمله ولایت سمنگان فعال بودند که در زمینه هایی همچون آموزش، بهداشت و معلولیت فعال بود. این کمیته از زمان تاسیس در سال ۱۹۸۰ کمک های اضطراری خود را به تدریج به برنامه های توسعه بلندمدت در افغانستان تبدیل کرد که تمرکز آن بیشتر روی گروه های آسیب پذیر در مناطق عمدتاً روستایی و محروم بوده است. همچنین هدف این کمیته از طریق فعالیت های خود مبارزه با فقر و حمایت از توسعه اقتصادی و اجتماعی و تقویت دموکراسی بود(Larsson,2008: 58).

حمایت سوئد از افغانستان عمدتاً به تحصیلات ابتدایی به ویژه برای دختران از طریق یونسیف اختصاص داشت. از طرف دیگر، در سال ۲۰۰۸ ۲۵ تا ۲۰ درصد از کمک های سوئد به افغانستان اختصاص یافته بود که در سال ۲۰۰۸ پتشیبانی مستقیمی به ولایت هایی همچون جوزجان، سمنگان، بلخ و سرپل داشت که شامل فعالیت هایی همچون جاده سازی، ساخت مکان های آموزشی و محل هایی برای توانمدسازی معلولان در ولایت سمنگان می شد.

همچنین، ترکیه از جمله کشورهایی است که فعالیت هایی را در راستای توسعه و بهبود وضعیت زیرساخت ها در افغانستان از جمله ولایت سمنگان انجام داده است. به طور مثال، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ آژانش همکاری های بین المللی و توسعه ترکیه بر روی دو پروژه اولیه ساخت مکتب در بلخ، چهار مکتب ابتدایی در جوزجان و یک مکتب حرفه آموزی در سمنگان و یک درمانگاه در ولایت سرپل سرمایه گذاری کرد. همچنین در ولسوالی/شهرستان دره صوف بالا سمنگان یک بیمارستان سی بستر ساخت(Larsson,2008: 48).

اما در سال ۲۰۱۱ در پی اعتراض برخی از شهروندان شهرستان ایبک سمنگان در واکنش به سوزاندن قرآن توسط یک مسیحی، بسیاری از ساکنان این منطقه در تظاهراتی خواستار خروج نیروهای بازسازی ولایتی از این ولایت شده بودند. همچنین  آنها تیم بازسازی ولایتی را متهم کرده بودند که در شش سال حضور در این ولایت هیچ کاری برای بهبود وضعیت امنیتی انجام نداده اند. در همین رابطه آنها به دولت افغانستان هشدار داده بودند که نیروهای خارجی را از این ولایت خارج کند، در غیر این صورت خودشان به تنهایی ظرف چند ساعت این کار را انجام خواهند داد. که در همین رابطه نیروهای بین المللی کمک به امنیت ناتو(آیساف) در راستای توافقی که با والی خیرالله انوش انجام دادند از سمنگان خارج شدند. که والی ادعا کرده بود که تیم بازسازی ولایتی در تامین امنیت و ایجاد توسعه ناکام بوده است. در همین زمان، بسیاری از ساکنان این ولایت از این خروج راضی بودند. او گفته بود خوب شد که خارجی ها آنجا را ترک کردند. زیرا، آنها هیچ کاری برای حل مشکلات ما انجام ندادند و نتوانستند تغییر مثبتی ایجاد کنند.

منابع

وزارت اقتصاد افغانستان(۱۳۹۸)، «پروفایل ولایت سمنگان»، ریاست اقتصاد ولایت سمنگان

ALI,Obaid(2019), “Afghanistan’s 2019 Election (22): Glances at Kunduz, Baghlan, Samangan”, https://www.afghanistan-analysts.org/en/reports/political-landscape/afghanistans-2019-election-22-glances-at-kunduz-baghlan-samangan/

EASO,(2021), “Afghanistan Security situation”, Country of Origin Information Report, European Asylum Support Office

Larsson, Katarina, (2008), “A Provincial Survey of Balkh, Jowzjan, Samangan and Saripul”, the World Bank in the PRT Area