کتاب «هیچ انسان خوبی در میان زندگان وجود ندارد: آمریکا، طالبان و جنگ از دریچه چشم افغان ها»
۲۰ مهر (میزان) ۱۳۹۹ – ۱۱/ ۱۰/ ۲۰۲۰
– نام کتاب “هیچ انسان خوبی در میان زندگان وجود ندارد: آمریکا، طالبان و جنگ از دریچه چشم افغان ها”
– نویسنده: آناند گاپول
– ناشر: متروپولیتن بوکز
– زبان: انگلیسی
– سال چاپ: ۲۰۱۴
آناند گوپال یک روزنامه نگار مستقل است که کشورهایی چون افغانستان، مصر، سوریه و سایر حوزه ها و کانون های ناآرام بین المللی را پوشش می دهد. وی به عنوان خبرنگار افغانستان در وال استریت ژورنال و کریستین ساینس مانیتور (از روزنامه های پرتیراژ آمریکا) خدمت کرده است، همچنین مطالبِ او در نشریات و مجلاتی چون: نیشن، نیو ریپابلیک، هارپرز و فارن پالیسی منتشر شده است. گوپال یکی از اعضای “بنیاد آمریکای نوین” است.
کتاب «آمریکا، طالبان و جنگ از دریچه چشم افغان‌ها» اولین کتاب وی است. این ژورنالیستِ مورد تحسین، در این وقایع نگاریِ نفسگیر و مهیج، زندگی سه افغان که در جنگ علیه تروریسمِ آمریکا گرفتار و درگیر بودند را، با جزئیات دقیق پیگیری می کند. بنابراین در این کتاب شاهدِ آن هستیم که گوپال روایت خود را با داستانِ سه فرد دنبال می کند: ۱-یک فرمانده طالبان، کسی که از نوجوانی ضعیف و ناتوان به یک شورشیِ پیشرو و برجسته تبدیل می شود؛ ۲-یک جنگ سالار مورد حمایت ایالات متحده، که از ارتش آمریکا برای بدست آوردن ثروت و قدرت شخصی خود استفاده می کند؛ و نهایتا ۳-و یک زن خانه دار روستایی که در دامِ دو طرف گرفتار شده است، کسی که متوجه بهایِ خانمان سوز و ویران کنندۀ بی طرفی می شود.
گوپال از طریق داستان های دراماتیک خود نشان می دهد که جنگ افغانستان، که اغلب به عنوان باتلاقی ناامید کننده قلمداد می شود، در واقع می توانست بسیار متفاوت پیش برود. رهبران برجسته طالبان در واقع پس از چند ماه از حمله آمریكا، تلاش كردند تا خود را تسلیم كرده و از همه فعالیت های سیاسی دست کشیده و تسلیم دولت جدید شوند. در واقع، وجود و موجودیتِ طالبان متوقف شد … با این وجود آمریکایی ها تمایلی به پذیرش چنین چرخشی نداشتند.
در عوض، نیروهای آمریکایی با هدایت و پیشبردِ اطلاعات نادرستِ متحدان خود، و فرمانی تسلیم ناپذیر و سرسختانه برای مبارزه با تروریسم، فشار بر درگیری و منازعه را ادامه دادند و شورشی که تا به امروز نیز ادامه دارد را زنده نگه داشتند. گزارش دهیِ کاملا اصیل و بکرِ گوپال همراه با روایاتی خودمانی و صمیمی از زندگی در افغانستان جنگ زده، عملکرد طولانی ترین جنگ آمریکا و حقیقت موجود در پس تلاشِ طولانی مدت این کشور را آشکار کرده است.
در ادامه اشاره ای خواهیم داشت به برخی از نقد و بررسی های مطرح شده از مجلات و شخصیت های معروف دررابطه با کتاب حاضر:
– روری استوارت، وزیر توسعه بین‌الملل بریتانیا و نامزد رهبری حزب محافظه کار بریتانیا دررابطه با این کتاب و نویسندۀ آن براین باور است: “گوپال بهترین اثر از روزنامه نگاریِ تحقیقی را در دوازده سال گذشته دررابطه با افغانستان خلق کرده است. او شناخت عمیقی از مناطق روستایی دارد، در بازدید از برخی از خطرناکترین مناطق شورشی ریسک زیادی کرده و هزاران ساعت مصاحبه انجام داده است …. کتاب او باید الگویی برای همه تجزیه و تحلیل های ما در مورد مسئلۀ مداخله باشد، از لیبی تا عراق و مصر…”
– همچنین احمد رشید، نویسنده کتاب “طالبان: اسلام، نفت و بازی بزرگ جدید در آسیای میانه”، دررابطه با کتاب گوپال نوشته است: “اثری درخشان، و نافذ از روایت پردازی و تجزیه و تحلیل. از میان تمام کتاب های اخیر در مورد افغانستان، این کتاب مانند چراغی نورانی به نحوی برجسته است که حقیقت جنگ را از ابتدا آشکار می کند.
– نیویورک تایمز نیز در مطلبی مفصل به بررسی این کتاب پرداخته و چنین مطرح می کند: “خواندنِ کتاب گوپال برای همه کسانی که طالب درک این مسئله هستند که چطور آمریكا در افغانستان تااین حد اشتباه کرده و متضرر شده، ضروری است. این یک بررسیِ کاملا ویرانگر و متبحرانه است که جزئیات آن دررابطه با چگونگی ناشیگریِ دولت ما برای آغاز جنگی به اصطلاح علیه تروریسم، نادیده گرفتن تلاش های رهبران ارشد طالبان برای تسلیم شدن، اعتماد به افراد نادرست و حمایت از رژیم سست و فاسد افغانستان است…. در نهایت جذاب ترین گزارشی است که من از چگونگی دیدگاهِ خود افغان ها از جنگ خوانده ام.” “روایت هایی شگفت انگیز … چنین گزارش های تحقیقاتی در افغانستان بسیار نادر است، جایی که روزنامه نگاران خارجی از سال ۲۰۰۱ مورد هدف قرار گرفته اند. اما گوپال روایت های خود را در فعال ترین مراکز شورشی دنبال می کرد. او زبانِ دری و –حتی دشوارتر- پشتو یاد گرفت. وی اعتماد رهبران شورشی را جلب کرد. اما نبوغ واقعی او در پیوند دادنِ همه این منابع به یکدیگر و ترکیب آنها با هزاران ساعت مصاحبه است. همه اینها به او این امکان را می دهد تا چهره هایی را که تاکنون تنها آدمک هایی بوده اند را، زنده کند. “
– مادر جونز نیز دررابطه با این کتاب معتقد است: “یک تحلیل درخشان از عملکرد ارتش ما و یک گزارش شگفت انگیز از عواقب آن.”
– و یا لس آنجلس تایمز که چنین نوشته است: “با وجود انبوهی از اثرات و نوشته ها از سیاست مداران در مورد افغانستان که در سال های اخیر پدیدار شده است، آناند گوپال عاقلانه تصمیم می گیرد که داستان جنگ را از دیدگاهِ شخصیِ سه شخصیت تعریف کند… گوپال درک درستی از اهرم های قدرت در جامعه افغانستان و تأثیر گاها مخرب آنها بر روی افرادی که می خواهند راه خود را در جهان ایجاد کنند نشان می دهد. “
– همچنین فارن پالیسی در این باره چنین می نویسند: “سطح مهارت در این کتاب اغلب تحسین برانگیز است…. بینش منحصر به فردی از مداخله آمریکا در افغانستان ارائه داده و کمک شایانی به درک ما از درگیری در آنجا می کند. “
– و یا مجله کانادایی مک لینز دررابطه با این کتاب چنین نوشته است: “قانع کننده است…. گاهشماریِ گوپال در مورد چگونگی بی کفایتیِ مهلکِ آمریکا و سوء استفاده ی غارتگرایانۀ مقامات افغانستان، که بسیاری از افغان ها را به ناامیدی یا عصیان سوق داد، محصول و ثمره ای از گزارش دهیِ پایدار و چشمگیر این فرد است. این کتاب اثر ارزشمندی است. “
– همچنین پابلیشرز ویکلی معتقد است این کتاب: “فراموش نشدنیست… انتقاد تکان دهنده ای از نیروهای آمریکایی ارائه می دهد، یعنی کسانی که فرماندهی گسترده ای برای قدرت شلیک و آغاز جنگ دارند، اما از دانش موقعیت شناسی برای دستیابی به اهداف خود برخوردار نیستند… گوپال شکنندگی ارتباط ناپایدار بین خواست و تقدیر در یک سرزمین جنگ زده را آشکار می کند. “
– نهایتا پیتر ال برگن نویسنده کتاب: “ده سال تعقیب و گریز بن لادن از یازده سپتامبر تا ابیت آباد” براین باور است که “آناند گوپال، معروف به روایت های دست اول فوق العاده شجاعانه اش از طالبان، اکنون روایت جنگ افغانستان را از طریق داستان ها و روایت هایی از خود افغان ها تعریف می کند؛ کسانی که صدایشان همواره به طور قابل توجهی تقریبا در تمام پوشش های این جنگ غایب بوده است. گزارش های عمیق و نوشتاری بسیار عالی، موجب شده این کتاب به گزارشی کلاسیک از جنگ تبدیل شود. ” (۲۰۱۴,American empire project)
[۱] American empire project, http://americanempireproject.com/no-good-men-among-the-living/