سکوهای امن افغانستان
ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻨﺪ: ﺳﻜﻮﻫﺎى اﻣﻦ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن
ﻧﺎم ﻛﺎرﮔﺮدان: اﻣﻴﺮ ﺗﺎﺟﻴﻚ
ﻣﺪت زﻣﺎن:٣٥ دﻗﻴﻘﻪ
ﺳﺎل ﺗﻮﻟﻴﺪ:١٣٩٨
ﻣﺴﺘﻨﺪ «ﺳﻜﻮﻫﺎى اﻣﻦ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن» رواﻳﺖ ﺳﻔﺮ ﭼﻬﺎرروزه ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎز اﻳﺮاﻧﻰ ﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺳﻔﺮ ﻛﺮده اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ٣٥ دﻗﻴﻘﻪاى ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺮح و ﺣﺎل ﺑﺎزى ﻓﻮﺗﺒﺎل در ﻛﺎﺑﻞ ﺷﻬﺮى در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ و ﺑﺎروت ﻣﻰﭘﺮدازد. ﻫﺪف اﺻﻠﻰ اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ دورﺑﻴﻦ ﮔﻮﺷﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه، ﻧﺸﺎن دادن زﻧﺪﮔﻰ در ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻨﮕﻰ و ﺣﺎل و اﺣﻮال ﻣﺮدﻣﻰ ﻛﻪ ﺧﻮى ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻰ اﻣﻴﺮ ﺗﺎﺟﻴﻚ و ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت وب ﺳﺎﻳﺖ «ورزش ﺳﻪ» ﺗﻮﻟﻴﺪه ﺷﺪه.
اﻣﻴﺮ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻣﺘﻮﻟﺪ ١٣٦٠ در ﺗﻬﺮان و ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ادﺑﻴﺎت اﻧﮕﻠﻴﺴﻰ، ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻰ ارﺷﺪ ﻋﻠﻮم ارﺗﺒﺎﻃﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ و رﺳﺎﻧﻪ و ﻛﺎرﺷﻨﺎس در اﻳﻦ ﺣﻮزه اﺳﺖ. آﻗﺎى ﺗﺎﺟﻴﻚ در ﺳﺎل ١٣٨٩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺷﺒﻜﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻰ ﭘﺮس ﺗﻰ وى را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ زﻣﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﺒﻜﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺻﺪاو ﺳﻴﻤﺎى اﻳﺮان ﺑﻪ او ﺳﭙﺮده ﺷﺪ. داورى ﺟﺸﻨﻮاره ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ AIB ﻟﻨﺪن،ﻣﺸﺎور ﺟﺸﻨﻮاره ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻰ ﻓﻴﻠﻢ ﮔﻮاﻧﮕﺠﻮى ﭼﻴﻦ و داورى ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﻴﻠﻢ ﺷﻬﻴﺪ آوﻳﻨﻰ،اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺎور اﻧﺠﻤﻦ ﺳﻴﻨﻤﺎى ﺟﻮان و داورى در ﺟﺸﻨﻮاره ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻰ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ در ﺳﺎل ١٣٩٦ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎى ﻛﺎرى او در ﺣﻮزه ﺳﻴﻨﻤﺎ و ﻓﻴﻠﻢ اﺳﺖ.
اﻣﻴﺮ ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎز اﻳﺮاﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻳﻜﻰ از ﻧﺎاﻣﻦﺗﺮﻳﻦﻫﺎى ﺷﻬﺮﻫﺎى ﺟﻬﺎن ﺳﻔﺮﻛﺮده اﺳﺖ، ﻣﺴﺘﻨﺪى ٣٥ دﻗﻴﻘﻪاى از ﺣﺎل و اﺣﻮال اﻳﻦ ﺷﻬﺮ در ﻫﻨﮕﺎم ﺷﺮوع ﻳﻜﻰ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎزىﻫﺎى ﻓﻮﺗﺒﺎل ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ در ورزﺷﮕﺎﻫﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ روزﮔﺎرى در دوران ﺳﻴﺎه ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻰ ﻣﺤﻞ اﺻﻠﻰ اﻋﺪامﻫﺎى اﻓﺮادى ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪى اﺣﻜﺎم دادﮔﺎهﻫﺎى اﻳﻦ ﮔﺮوه در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻛﺎم ﻣﺮگ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻰ اﻣﻦ و ﺣﻴﺎتﺑﺨﺶ ﺑﺮاى ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪاى ﺑﻪ دور از اﻧﺘﺤﺎر و اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎى ﻳﻜﻰ از ﺟﺬابﺗﺮﻳﻦ ورزشﻫﺎى دﻧﻴﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ﺗﺎﺟﻴﻚ ﻫﺪف اﺻﻠﻰ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ را دﻳﺪن ﺷﺮاﻳﻂ وﻳﮋه اﻣﻨﻴﺘﻰ ﻛﻪ در ﻛﺎﺑﻞ ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻣﺮدﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﻧﮕﺮم و ﻣﻬﻤﺎنﻧﻮاز دارﻧﺪ را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰﻛﻨﺪ. در اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻋﻼوهﺑﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ آوردن ورزش دو ﺗﻴﻢ ﻣﻬﻢ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، ﺷﺮاﻳﻂ روزﻣﺮه زﻧﺪﮔﻰ در ﻛﺎﺑﻞ، ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺟﺬاب و دﻳﺪﻧﻰ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ، ﺻﻨﺎﻳﻊ دﺳﺘﻰ و ﻏﺬاﻫﺎ و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻰﻫﺎى ﺳﻨﺘﻰ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎز اﻳﺮاﻧﻰ در ﺟﺮﻳﺎن اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارى اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ در ﻃﻰ ﭼﻬﺎرروزى ﻛﻪ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺷﺎره ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮدم از دردﻫﺎى اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺧﺎﻧﻤﺎنﺳﻮز و ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺑﻪ ﺳﺘﻮه آﻣﺪه اﻧﺪ و آرزوى رﻫﺎﻳﻰ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ و رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻳﻚ آﻳﻨﺪه ﺑﻬﺘﺮ را ﺑﺮاى ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺧﻮد ﻣﻰﻛﻨﺪ.
در ﭼﻨﺪ ﺟﺎى اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻼﻗﻪ اﻓﻐﺎنﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ورزﺷﻰ اﻳﺮان ﺑﻪ وﻳﮋه ﺷﺒﻜﻪ ﻧﻮد ﻛﻪ اﻇﻬﺎر ﺗﺎﺳﻒ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ از ﻋﺪم ﭘﺨﺶ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮﻃﺮﻓﺪار ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻰﺧﻮرﻳﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﻰ از ﺑﺎزﻳﻜﻨﺎن و ﺗﻴﻢﻫﺎى ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﻰ اﻳﺮان ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل آﻗﺎى ﻛﺎرﮔﺮدان ﻧﺸﺎن از ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪى ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ورزش اﻳﺮان اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺟﺎﻳﻰ از ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر زﻧﺎن در ورزﺷﮕﺎهﻫﺎى اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﺷﺎره ﺷﺪه و ﻳﻜﻰ از ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﻓﻐﺎن اﺑﺮاز اﻣﻴﺪوارى ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺑﺎﻧﻮان اﻳﺮاﻧﻰ در ورزﺷﮕﺎهﻫﺎى اﻳﺮان. ﻧﻜﺎت ﺧﻮﺑﻰ در اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰﺧﻮرد از ﺟﻤﻠﻪ دﻳﺪهﺷﺪن ﺑﺨﺶ ﺗﺎزه ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪاى در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﻮﺗﺒﺎل. ﻓﻮﺗﺒﺎل در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﭼﻨﺪﺳﺎل اﺧﻴﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد اﻗﺒﺎل ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. دﻳﺪه ﺷﺪن اﻳﻦ ﺣﻮزه در ﻟﻨﺰ دورﺑﻴﻦ ﺷﻬﺮوﻧﺪى از اﻳﺮان ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﭼﻬﺮهﻫﺎى ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪى از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن رو ﺑﻪ رو ﺑﻮده اﻧﺪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺎم ﻣﺜﺒﺘﻰ در ﺗﻐﻴﻴﺮ روﻳﻜﺮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﺑﻴﻦ ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﻳﺮاﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻤﻮﻣﺎ آﻧﭽﻪ از اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در دورﺑﻴﻦﻫﺎى ﻛﺎرﮔﺮدان اﻳﺮاﻧﻰ ﻧﺸﺎن داده ﻣﻰﺷﻮد رواﻳﺘﻰ از ﻓﻘﺮ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻣﺮدﻣﺎن اﻳﻦ دﻳﺎر اﺳﺖ اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻣﻰﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮوﻋﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاى ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺗﺎزه ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن. دوﻣﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ، رﻫﺎ ﻛﺮدن ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﮔﺮدان ﺑﻮد. اﻳﻦ رواﻳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌﻰ و ﺑﺪون دﺳﺘﻜﺎرى آﻧﭽﻪ را دﻳﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪ و ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻛﺮد.
.