وقتی کلمات بی معنا هستند

۲۸ فروردین(حمل)۱۴۰۰-۲۰۲۱/۴/۱۷

وقتی کلمات بی معنا هستند

حملات ۱۱ سپتامبر

یک منبع انگلیسی درباره اعلامیه رئیس جمهور آمریکا جو بایدن مبنی بر اینکه آخرین سربازان آمریکایی تا ۱۱ سپتامبر بیستمین سالگرد حمله تروریستی از افغانستان خارج می شوند، گفت:« اگر آنها بروند، همه ما مجبور به رفتن هستیم. این یک واقعیت است».(چه  چیزی می تواند امکان  انتخاب تاریخ را برای او داشته باشد؟).

نه تنها ۲۵۰۰ سرباز آمریکایی باقیمانده در افغانستان بلکه ۷ هزار سرباز انگلیسی و دیگر نیروهای ناتو نیز از این کشور خواهند رفت. درحقیقت، آنها مدت ها قبل آماده رفتن بودند. آنها فقط منتظر بودند که ایالات متحده به همان نتیجه برسد،زیرا تنها گذاشتن متحد اصلی خود در میانه جنگ رویکرد خوبی نیست.

وقتی همه این نیروها خارج شوند، طالبان احتمالا طی چندماه و قطعا طی چند سال قدرت را در افغانستان پس می گیرند.آنها دوباره مدارس دخترانه را تعطیل خواهند کرد، موسیقی را ممنوع می کنند، مردم را به خاطر مدل موهای اشتباه و یا هر اقدام دیگری که قبلا انجام داده اند، به دار می آوزیند. بهرحال، بیست سال تحت تعقیب قرارگرفتن مسلحانه در اطراف تپه ها  به احتمال زیاد نظرات آنها را تعدیل نکرده است.

وقتی روزنامه نگاران از بایدن  یک سوال واضح پرسیدند که آیا او هیچ مسئولیتی در قبال حقوق بشر افغانستان و به ویژه حقوق زنان احساس نمی کند؟ او گفت:«مسئولیت صفر است. مسئولیت من این است که از منافع شخصی آمریکا محافظت کنم و زنان و مردان ما را در معرض آسیب قرار ندهم نه اینکه با استفاده از زور برای حل تک تک مشکلات جهان تلاش کنم.».

در نهایت، سیاستمدار(ان) آمریکایی از کلماتی استفاده می کنند که معانی مختلفی  میدهد. اما دوام نمی آورند. یکی از سیاستمداران ارشد آمریکایی به نمایندگی از بایدن گفته بود، ما به افغانستان رفتیم تا عدالت را در مورد کسانی که در ۱۱ سپتامبر به ما حمله کردند، اجرا کنیم و تروریست هایی که می خواهند از افغانستان به عنوان پناهگاه امن برای حمله استفاده کنند را از بین ببریم.

مسخره است! عدالت می توانست توسط یک قاتل یا یک بمب گذاری گسترده به پناهگاه اسامه بن لادن رهبر القاعده واقع در کوه های افغانستان تحقق یابد. اما این حمله فقط نمایشی بود.

حملات ۱۱ سپتامبر توسط اعضای القاعده در آلمان انجام شد و همه ۱۹ هواپیماربایان عرب بودند نه افغان.  از طرف دیگر، هنگامی که سودان تحت تسلط اسلامگرایانی بود که ایالات متحده آن ها را از انجا بیرون کرد،آنها در افغانستان آموزش دیدند. زیرا طالبان به عنوان یک رژیم اسلامگرا، به بن لادن در پناه داد. اما  این دیوانگی برای بن لادن بود که به طالبان بگوید چه برنامه ای دارد.

این در حالی است که برخی از افراد تاثیرگذار در سرویس های اطلاعاتی ایالات متحده این را می دانستند. با این حال، رئیس جمهور وقت جورج دبلیو بوش برای تخلیه خشم آمریکایی ها در مورد حمله(که موفق به جلوگیری از آن نشده بود) نیاز به حمله به جایی داشتند و این مکان غیر از افغانستان کجا می توانست باشد؟ یک ترور مخفیانه یا یک بمب گذاری تنها ،کاری را حل نمی کرد.

همانطور که حادثه حمله به افغانستان بسیار آسان بود اما به اندازه کافی برای آمریکایی های انتقام جویی را فراهم نمیکرد. بنابراین، بوش در پایان حمله به عراق را نیز به لیست اضافه کرد. صدام حسین مطمئناً با ۱۱ سپتامبر(یا با طالبان یا بن لادن) کاری نداشت اما این حمله تماشایی به علاوه دستگیری و اعدام صدام باعث به بن بست رسیدن آمریکایی ها شد.

این نقش گذاری روانی، در واقع تا سال ۲۰۰۴ ادامه داشت اما در آن زمان نیروهای آمریکایی در هردو کشور غرق در معضل بودند و برای بیرون آمدن دوباره از آنها تمام این مدت زمان لازم است. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این حمله باعث جلوگیری از حمله به ایالات متحده شده است، اما باید همان دروغها را تا پایان بیان کرد زیرا هیچ راهی دیگری برای توجیه آنچه اتفاق افتاده وجود ندارد.

نویسنده: گوین دیر

منبع:thespec